Tahir İmanov: "Mil­li­nin oyu­nu­na ba­xıb, xə­ca­lət çə­ki­rəm" - MÜSAHİBƏ

Ta­hir İma­nov 13 de­kabr 1974-cü il­də Ba­kı­da dün­ya­ya gə­lib. 1981 - 1991-ci il­lər­də 189 say­lı mək­təb­də oxu­yub. 1991-ci il­də Azər­bay­can Döv­lət İq­ti­sad İns­ti­tu­tu­na qə­bul olub və 1996-cı il­də hə­min ins­ti­tu­tu bi­ti­rib. İx­ti­sas­ca iq­ti­sad­çı­dır. 1991-ci il­dən “Ba­kı­lı oğ­lan­lar” ŞHK ko­man­da­sı­nın üz­vü­dür. 1992-ci il­də ŞHK çem­pio­nu, 1995-ci il­də ŞHK “Yay Ku­bo­ku»­nun sa­hi­bi­dir. 2000-ci il ŞHK “Əs­rin çem­pio­nu” adı­nı qa­za­nıb. 2001-ci il­də “Pla­net Par­ni iz Ba­ku” KVN Teat­rı­nı ya­ra­dıb. Ha­zır­da hə­min teat­rın bə­dii rəh­bə­ri və re­jis­so­ru­dur. Sə­nət dün­ya­sın­da Ta­hir bə­yin xü­su­si ye­ri var; müa­sir gənc­lik onu se­vir, bə­yə­nir və dəs­tək­lə­yir. Te­atr səh­nə­si və qa­pa­lı zal­lar­dan çıx­maq hər akt­yo­run işi de­yil. O isə bu sər­həd­lə­ri çox­dan aşıb. «Bir anın hə­qi­qə­ti» (2003), «Dur­na­lar qa­yıt­dı» (2003), «Mə­həl­lə» (2003), «Mə­həl­lə Mosk­va­da» (2004), «Tam məx­fi» (2004), «Mə­şə­di İbad-94» (2005), «Nü­mu­nə­vi şa­gird» (2006) və «Vər­diş» (2006) film­lə­rin­də əsas rol­la­rı ifa­də edib. Cid­di ob­raz­la­rı can­lan­dır­maq­la, ta­ma­şa­çı­nı gül­dür­mə­yi və dü­şün­dür­mə­yi ba­ca­ran Ta­hir İma­novla müsahibəsni idmanın «şah­»ı üzə­rin­də qur­duq; mü­sa­hi­bi­miz eşi­dib-bil­dik­lə­ri­ni, du­yub-gör­dük­lə­ri­ni bi­zim­lə bö­lüş­dü.

- Fut­bol­la o qə­dər də ma­raq­lan­mı­ram. Bu ol­ma­sa da, mə­nim üçün hə­yat da­vam edə­cək.

- Heç mil­li­nin oyun­la­rı­nı da iz­lə­mir­siz?

- Mü­tə­ma­di iz­lə­mi­rəm. Dost­lar və ya qo­hum­lar­dan kim­sə ba­xar­sa, mən də qo­şu­la­ram ona. Boş vax­tım yox­dur ki, oyun­la­ra ge­dim. İşi­mi kə­na­ra atıb, fut­bo­la get­mə­rəm. Avstri­ya­da olan­da, mil­li­mi­zin oyu­nu­na bax­dım. Ke­fi­mi elə poz­du­lar ki, so­na qə­dər iz­lə­mə­dim. Bö­yük he­sab­la uduz­du­lar. Avstri­ya elə də güc­lü de­yil, hal­bu­ki on­la­rı ud­maq da olar­dı. Mil­li­mi­zin oyu­nu­na ba­xan­da, ele­men­tar ça­tış­maz­lıq­la­rı gö­rür­sən, fut­bol­çu­lar san­ki qə­lə­bə qa­zan­maq is­tə­mir­lər.

- Ni­yə be­lə fi­kir­lə­şir­siz?

- Çün­ki di­gər ko­man­da­lar­da so­na qə­dər mü­ba­ri­zə apar­maq, əzm­kar­lı­q gö­rü­rəm. Bi­zim­ki­lər isə ək­si­nə, oy­na­maq is­tə­mir­lər. Qol vu­ran ki­mi ar­xa­yın­la­şır­lar. Hər bir in­san pe­şə­sin­dən ası­lı ol­ma­ya­raq, so­na qə­dər mü­ba­ri­zə apar­ma­lı­dır. Söh­bət nor­mal və sağ­lam mü­ba­ri­zə­dən ge­dir. Mən mil­li­nin oyu­nu­na ba­xıb, və­tən­daş ki­mi xə­ca­lət çə­ki­rəm. Lix­tenş­teyn ki­mi ko­man­da­nı uda bil­mir­sə, han­sı fut­bol­dan da­nış­maq olar? Hə­mi­şə Al­la­ha dua edi­rəm ki, bi­zə səbr ver­sin. Azər­bay­ca­nın fut­bol ta­ri­xi Lix­tenş­teyn və An­dor­ra­dan çox­dur. Bi­zim ko­man­da on­lar­la mü­qa­yi­sə­yə gəl­mə­mə­li­dir. İn­di isə ək­si­nə­dir. On­lar irə­li, biz ge­ri­yə ge­di­rik. Fut­bol­la bağ­lı bir sa­ti­rik səh­nə ha­zır­la­mı­şıq. Or­da nü­ma­yiş et­di­ri­rik ki, fut­bol İn­gil­tə­rə­də do­ğu­lub, Bra­zi­li­ya­da bo­ya-ba­şa ça­tır, Azər­bay­can­da ölür...

- Mil­li­nin sa­biq baş məşq­çi­si Şa­hin Di­ni­ye­vi pa­ro­di­ya et­mi­siz. Ber­ti Foqtsla bağ­lı be­lə pla­nı­nız var?

- O, al­man­dır. Əc­nə­bi məşq­çi­ni pa­ro­di­ya et­mək üçün tər­cü­mə­çi ol­ma­lı­dır. Bu, elə də ef­fekt­li alın­ma­ya­caq. Foqts nə de­mək is­tə­di­yi­mi­zi ba­şa düş­mə­yə­cək. Tər­cü­mə­çi isə fik­ri­mi­zi is­tə­di­yi­miz ki­mi ona çat­dır­ma­ya­caq. Foqts, sən de­yən, po­pul­yar in­san de­yil. Şa­hin Di­ni­yev on­dan yax­şı ta­nı­nır­dı. Biz an­caq ta­nın­mış in­san­la­rı pa­ro­di­ya edi­rik.

- Fut­bol­çu­lar­la ya­xın ta­nış­lı­ğı­nız var?

- An­caq yaş­lı nəs­li ta­nı­yı­ram. İqor Po­no­mar­yov, İs­gən­dər Ca­va­dov, Na­zim Sü­ley­ma­nov, Ma­şal­lah Əh­mə­dov və baş­qa­la­rı­nı. On­lar həm fut­bol­çu, həm də bir in­san ki­mi şəx­siy­yət idi­lər. Val­lah, in­di­ki fut­bol­çu­lar on­la­rın ye­ri­ni ver­mir. İs­gən­dər Ca­va­dov, İqor Po­na­mar­yov və Ma­şal­lah Əh­mə­dov oyun­dan son­ra han­sı­sa bar­da si­qa­rət çə­kib, iç­ki iç­mə­yib. On­da be­lə şey­lər yox idi. Hər bi­ri re­ji­mi­nə ba­xır­dı. Di­gər yan­dan, ni­zam-in­ti­zam güc­lü idi. İn­di fut­bol­çu­lar oyun ba­şa ça­tan ki­mi əy­lən­cə mər­kə­zi­nə ge­dir­lər. Si­qa­ret çə­kən və spirt­li iç­ki içən fut­bol­çu gö­rü­rəm. Öz­lə­ri üçün kef edir­lər. On­dan son­ra hə­min fut­bol­çu mey­dan­da 90 də­qi­qə qa­ça bi­lər? AF­FA pre­zi­den­ti Röv­nəq Ab­dul­la­yev in­di fut­bol­çu­lar üçün nə şə­rait ya­rat­mır? Ha­lal xoş­la­rı ol­sun! Ma­şın­la­rı, ev­lə­ri, ne­cə de­yim, hər şey­lə­ri də var. Bu­nun qar­şı­lı­ğın­da ni­yə nə­ti­cə gös­tər­mə­dik­lə­ri­ni isə ar­tıq mən de­yə bil­mi­rəm.

- Məc­lis­lər­də on­lar­la rast­la­şan­da, nə de­yir­siz?

- Hə­min fut­bol­çu­lar­la ya­xın mü­na­si­bət­də de­yi­ləm. Üz-üzə gə­lən­də, an­caq «sa­lam», «sağ ol» ola bi­lər. Mən ira­dı­mı an­caq səh­nə­də - efir va­si­tə­si­lə bil­di­rə­rəm. Bu gün ko­man­da­mı­zın oyu­nun­dan na­ra­zı olan­lar çox­luq təş­kil edir.

- Öl­kə çem­pio­na­tı­nın oyun­la­rı­na ne­cə, ona da bax­mır­sız?

- Al­tı-sək­kiz il bun­dan əv­vəl bir oyu­na te­le­vi­zi­ya­da bax­mış­dım. Hə­min oyun­da fut­bol­çu ha­ki­mi tə­pi­yin al­tı­na sa­lıb əziş­dir­mə­yə baş­la­dı. On­dan son­ra mən çem­pio­na­ta bax­mı­ram.

- Klub­la­rın av­ro­ku­bok­lar­da çı­xı­şın­dan xə­bə­ri­niz var?

- Hə­qi­qə­tin acı­sı ki­mi, şi­ri­ni də var. Pi­si de­yən­də, gə­rək, yax­şı­nı da yad­dan çı­xar­ma­yaq. «Qa­ra­bağ­»ın uğur­la­rı mə­ni se­vin­dir­di. Ar­tıq üç il­dir ki, av­ro­ku­bok­lar­da uğur qa­za­nır­lar. «Qa­ra­bağ» və «Ba­kı»­nı bə­yə­ni­rəm.

- Tür­ki­yə­də sə­nət­çi­lər azar­ke­şi ol­du­ğu ko­man­da­ya sta­dion­dan dəs­tək ve­rir­lər. Bi­zim­ki­lər bu­nu edə bil­məz­lər?

- Tür­ki­yə ilə Azər­bay­can çem­pio­nat­la­rı­nı mü­qa­yi­sə et­mək düz­gün de­yil. On­la­rın çem­pio­na­tı biz­dən qat-qat yük­sək­də­dir. Türk­lə­rin mil­li­si­nin və klub­la­rı­nın gös­tər­di­yi nə­ti­cə­lər öz­lə­ri­nə ma­ra­ğı ar­tı­rıb. Ona gö­rə də türk sə­nət­çi­lər fut­bo­la önəm ver­mək­lə ya­na­şı, ko­man­da­nı sta­dion­dan dəs­tək­lə­yir. Gö­zəl oyu­na bax­maq­la stres­lə­ri­ni çı­xa­rır­lar. Biz­də mil­li­nin oyu­nu­na ba­xan­da əsəb­lə­şir­sən. Sta­dio­na azar­keş­lər ona gö­rə gə­lir ki, ko­man­da­nı dəs­tək­lə­sin­lər. Əvə­zin­də gö­zəl oyun və qə­lə­bə is­tə­yir­lər. Bu­nu gör­mə­yən azar­keş növ­bə­ti də­fə dəs­tək­lə­mə­yə gə­lər? Yox. Tür­ki­yə­də sə­nət­çi­lər fut­bol­da din­cə­lir və həzz alır­lar. Biz­də isə əsəb­lə­şib, qan­la­rı qa­ra ge­dir­lər evə. Əgər mil­li­nin oyu­nu əh­va­lı­mı kor­la­yır­sa, ona bax­ma­sam, yax­şı­dır. Çün­ki qa­nım qa­ra­lan­da iş­lə­yə bil­mi­rəm.

- Ta­nın­mış fut­bol­çu­lar­dan ki­min­lə gö­rüş­mü­süz?

- Ha­kan Şü­kür­lə is­ti­ra­hət­də ta­nış ol­mu­şam. O, bö­yük fut­bol­çu olub. Ha­ka­nı nəin­ki fut­bo­lu­muz, ağ­rı­lı ye­ri­miz - Qa­ra­bağ prob­le­mi də na­ra­hat edir. Onun­la bu ba­rə­də söh­bə­ti­miz olub. Bir az dərd­ləş­dik, son­ra da bir­lik­də şə­kil çək­dir­dik.